Wybitna aktorka i reżyserka przedstawień. Dyrektorka wielu znanych teatrów. Wanda Siemaszkowa była związana z Rzeszowem po trudnych czasach II Wojny Światowej,dlatego warto przedstawić jej sylwetkę.
Szczęście w spadku
Urodziła się 30 grudnia 1867 roku w rodzinie Sierpińskich. Gdy jej rodzina otrzymała spadek w postaci majątku w Łomży, Wanda miała zaledwie kilka lat. Ale to nie przeszkadzało w tym, aby występować na znajdującej się tam scenie. Jej ojciec zorganizował amatorską grupę aktorską, zatem aktorka dojrzewała w atmosferze artystycznej. W roku 1886 rozpoczęła naukę gry scenicznej, kilkanaście miesięcy później wyjechała do Krakowa, gdzie rozpoczęła się jej kariera aktorska. Wanda, wówczas jeszcze Sierpińska, zadebiutowała w „Dziwaku”, Aleksandra Mańkowskiego. Spektakl został dobrze przyjęty przez krytykę a młodej aktorce przyniósł popularność.
Podczas pobytu w Krakowie wyszła za mąż za Antoniego Siemaszkę i to pod jego nazwiskiem jest znana. Czasy wojenne nie były dla aktorki łatwe. Nie miała stałego zatrudnienia, była członkiem wędrownego teatru występującego między innym we Lwowie. Chociaż ceniono talent aktorski Siemaszkowej, ze względu na zastój kulturalny nie otrzymywała wielu propozycji współpracy.
W roli mężczyzny…
Sytuacja zmieniła się po wojnie. Lata 50. przyniosły aktorce sporo sukcesów. Została dyrektorką teatru w Bydgoszczy, Warszawie, Lwowie i Rzeszowie. To właśnie jej imieniem nazwano w 1957 roku rzeszowski teatr. Wandę Siemaszkową ceniono przede wszystkim za kobiecość, wdzięk i naturalność, której nie nauczą żadne szkoły- to trzeba po prostu mieć w sobie. Pomimo to, potrafiła doskonale odnaleźć się w roli mężczyzny. Była zwolenniczką repertuaru modernistycznego i to do modernizmu odwoływały się jej przedstawienia.
Dzięki Teatrowi im. Wandy Siemaszkowej, ta wybitna aktorka zostanie w pamięci rzeszowian na zawsze.
